КЫЗЫК «интересный; забавный; занимательный; забава; занимательность; интерес» > чув. кăсăк, мар. кызык, кыжык, удм. диал. қызық < гом. көнб. төрки қызық id., алт., каз. ш. ук «кызган, җылы, кайнар» (к. Радлов II: 824) – кыз-у фигыленнән. Федотов I: 261.

Дерив.: кызыклы, кызыксыз; кызыклык; кызыксын-у; кызыкчы (бу сүзләр еш кулланылып өстәмә мәгънәләр алганнар).