КЫЕШ[қ ы̌й ы̌ш] «кривой, косой, наклонный, заваленный набок» < гом. кыпч. қыйыш, каз., к.-калп. қыйыс id. (шуннан: кыйшык < кыйышык < кыйыш-ык, кыйшай-у < кыйыш-ай-у) – қый- фигыленнән. К. Кыйшаң, Кыйшык. Будагов II: 103.

Дерив.: кыешлы; кыешлык; кыешай-у > кыйшай-у, диал. кыйша-у.