КЫЕ[қ ы̌й ы̌] диал. «край, кайма» – гом. кыпч., башк. (БТДҺ: 210, қыйла-у сүзендә), госм. һ.б. қый, қыйы «яр, кырый» < бор. төрки (ДТС: 440) qïïγ id. ЭСТЯ VI: 196–197, 203–204.