КҮРШЕ, диал. күреш «сосед», чув. күрĕш > мар., удм. кöршы, кöрыш id. ~ каз. кöрши id. (< тат., чөнки төп каз. кöрси), алт. кöрүш ~ бур. хүршэ «күрше»; сүзнең таралыш географиясе аның бор. төрки-монгол даирәсеннән килгәнлеген күрсәтә; этимоны күреш-ек < *кöрүшүг «күрешеп торучы» сүзеннән булса кирәк. Күп төрки телләрдә «күрше» мәгъ. қушны (иске тат.) < қошну ~ коншу кулланыла. Федотов I: 324; ЭСТЯ V: 118–119.