КҮРЕК I«красота, вид» < гом. төрки кöрк, бор. төрки (ДТС: 317–318) körk, körük «образ», уйг. кöрүк «күзәен, смотр», төр. һ.б. körek «күрек» һ.б. күр- < кöр- тамырыннан. К. Күркәм. ЭСТЯ III: 81–82; ЭСТЯ V: 116.

Дерив.: күрекле, күрексез ; диал. күркәй-ү (→ күркәйт-ү ешрак кулланыла) һ.б.