КҮП-Ү II(күбү, күпте) «вспучиваться, вспухать, вздуматься» < гом. төрки кöп-, як. көбөө- id., чув. күп- «күбү» белән рәттән аның исем коррелянты күп, күпĕ «күпкән корсак» та бар (Ашмарин VI: 76–77). Күп < кöп иң продуктив нигезләрнең берсе, шуннан к. Күбек, Күбен-ү, Күпер, Күпер-ү, Күптермә, Күпче-ү, Күпше-ү, Күрек, Күрүк. ЭСТЯ V: 109–111.

Дерив.: күбен-ү, күбеш-ү, күптер-ү.