КҮПЕР-Ү «вспучиваться, подниматься (о поверхности чего-либо); пениться» < каз., кырг., госм. һ.б. кöпүр-, алт., хак. кöбүр- «күбекләнү, күперү», як. кöппэй- id. бор. *кöппэ «күперенке» сүзеннән (интервокаль позициядә -п- саклануы бор. вариантта ике тартык булу галәмәте). Чаг. ш. ук хак. күбүр «күперенке, көпшәк, йомшак, мамыклы», күбүр- «эчтән черү (агач тур.)». Күп-ү сүзе белән тамырдаш. К. Күп-ү.

Дерив.: күперел-ү, күперен-ү, күпереш-ү, күперт-ү; күперенке; күпертмә (ашамлык төре), диал. күперек.