КҮҢСЕ-Ү, диал. куңсы-у, коңсы-у «дурно пахнуть; провонять» – тат. коңы (ЛТ: 74) ~ каз. куңу, төр. koku «ис; начар ис», koku- «исләнү», кырг. кöң, кок «тизәк, пычрак», күңкү- «күңсү»; бор. төрки qoq «тузан», qoq- «көегү, көек исе чыгару» (ДТС: 314); алт. > рус. куку яман «исе яман» – тау кәҗәләренең бер төре. Тат. исе-косы < исе-коңысы.