КҮНЕК-Ү(күнекте, күнегү) «привыкать; упражняться», себ. (Тумашева 1992: 109) күнүк-ү «выжидать, терпеть» < гом. кыпч. кöник-, кырг., уйг. кöнүк- «күнегү; дөрес юлга керү» һ.б. ← күн-ү (к.) фигыленең интенсивлык дәрәҗәсе; к. ш. ук чув. хăнăх- id.

Дерив.: күнегел-ү, күнегеш-ү, күнектер-ү; күнекмә.