КҮНДЕР-Ү «послать, посылать (прямо)» < гом. кыпч., к. куман., кар. кöндэр-, төр., төркм. гöндэр-, төр. göndür- һ.б. (ЭСТЯ III: 73–74) «җибәрү, юнәлтү; күндерү, озату; туры юл күрсәтү, юлбашчылык итү»; чаг. чув. кунтар- «эрләнгән җепне тигезләү, шомарту» ~ як. кöннöр- «турайту», төзәйтү» ← күн- < кöн- (к. Күн-ү ) сүзенең аерым мәгънә алган йөкл. юн. Мухамедова 1973: 127.

Дерив.: күндерел-ү.