КҮН I«выделанная кожа» < гом. кыпч. кöн < бор. төрки кööн, угыз. гööн ~ тув. хöм, монг. кöм, алт. диал. кöң id. Räsänen 1969: 290; ЭСТЯ III: 72–73. К. Күнәк, Күнчек.