КҮЛЕМ, диал. (ДС I: 120) күләм «отдых, передышка на поле (во время пахоты)» – собственно «запряжка» – чтобы лошади отдыхали, их на время распрягали ~ чув. күлĕм id. > мар. кöлым «күлем», удм. кöльым «период», чув. күл- ~ бор. тат. *күл- < бор. төрки köl- «җигү, йөкләү» > хак. кöл-, хöл- id. Бу сүзнең исем коррелянты да бар: тув., монг. хöл «юл аты; олау; кәрван; ерактан килгән кунаклар; шахмат тактасы (өстенә куыш куелган олау арбасы, каңгы); кәрап». К. ш. ук тув. хөлгэ «түрә аты», бор.чыгт., монг. köle «шәп ат»; шор., як. кöлүй- «җигү» һ.б. К. Күләм, Күлән-ү, Күлек.