КҮКЛӘ-Ү I«шить крупными стежками; пришпилить, приколоть булавками; ставить скот на привязь в поле» ~ башк. күктә-ү id. < уйг. кöклә-, гом. кыпч., чыгт. кöклä- «кадаклау, күкләү; төпләү», каз., алт., тув. кöкте-, кырг. кöктö- «күкләү; эләктереп кую; типчү; ямау» ← каз., кырг., алт., чыгт., төр. һ.б. кöк «казык; тамыр; без, энә», к. Күк II. Будагов II: 158–159; ЭСТЯ VI: 91–92.

Дерив.: (ЗДС: 348) күкләү, күкләк «бәбиләр утырту өчен тупас сырылган аслык (элек иске-москыдан эшләнгән)», к. Иске II.