КҮКЕС, күгес (күксе) иск., кит. «грудь; сердце», себ. (Тумашева 1992: 104), алт. кöгүс, уйг. кöкүз, кöгүз, куман., чыгт. кöгүс, кр.-тат. гöкүс, төр. (угыз). гöкүс, гöгүз, гöвүз, төркм. гöвүс һ.б. < бор. төрки кöкüz «күкрәк» < кöкür (к. Күкрәк ) ← кöк (к. Күк II ). К. Күксә, Күксә-ү, Күкрәк . К. ш. ук Күкелдәш. Räsänen 1969: 288 (тәфсилле).