КҮЗЕК-Ү(күзекте, күзегү) «подвергнуться сглазу» ~ чув. куçăх- ~ гом. кыпч. кöзик-, кöзүк-, угыз. гöзүк- id. бор. күз- < кöз- «карау, күзләү» фигыленең интенсивлык дәрәҗәсеннән (тәүдә күзегүдән авыру тәгъбире булган, шуннан кыскарып, мәгънәсе үзгәрә төшкән). Чаг. бор. төрки (ДТС: 321) közün- «күренү» ← köz- «күрү».