КҮГӘН II«тёрн; колючка на стебле растения; терновник, чемерица» ~ удм. кекон, кэкон, мар. кекен, чув. кикен ~ кр.-тат. кöгем, госм., гаг. кöқäн, кöкэн «үсенте; мыекча, тикән», төр. kökün «җиләк куагы; туган як» ← кöк «тамыр». Монда ике нигез контаминациясе булырга мөмкин. Һәрхәлдә «тикән» мәгънәсе күгән I дән (аның «казык» мәгънәсеннән) булса кирәк. К. ш. ук як. кöгö «ыргак; кармак» ~ монг. хöхö, кöхö «ыргак; казык». Федотов I: 291, 319–320.