КҮБЕК «пена» < гом. кыпч., уйг,. алт. кöбүк, чыгт., угыз. кöпүк, тув. кöвүк id. ← кöп- «күбү» фигыленнән; чув. кăпăк тат. сөйләшләреннән булса кирәк (миш. диалектында гиперсынылыш ö > ү > ө күзәтелә һәм көбөк яңгырашы була ала); к. ш. ук тат. диал., башк. диал. (Арсланов 1988: 86; БТДҺ: 164) күперек «күбек». Кайбер телләрдә (аз. һ.б.) кöп «күбек».

Бор. монг. (Поппе 1938: 220) kögesün «күбек» < *köbüge-sün булырга тиеш. К. Күп-ү. Федотов I: 255–256.

Дерив.: күбекле, күбексез; күбеклән-ү.