КУШЧЫ тар. «слуга, сопровождающий в пути; стремянный» («Исмәгыйль ага сәяхәте» әсәрендә) < чыгт. кошчы, үзб. кўшчи, кырг. кошчу, каз. косшы (к. Будагов II: 83) id. қош «курҗын, ат йөге» яки кош «юл тирмәсе» сүзеннән. Чаг. ш. ук Бер кушчыга мең башчы, мәкаль.

Моннан тыш, төрки телләрдә икенче кошчы «сабанчы», ягъни «куш үгез белән сабан сөрүче» сүзе дә бар. Чаг. Кучты.