КУ-У «гнать; преследовать» < гом. төрки қу-, қуw-, қов-, қоғ- (к. Радлов I: 813), башк. қыу-ыу, чув. ху-, хăв-, хак. хог- id. Чыгт. қоғ-, қуғ-, варианты иске тат. қуғ- рәвешендә чагыла (Н. Думави, «Мәхбүс»). Чаг. ир. *kū, *kav- «кычкыру, акыру» (Абаев I: 591).

Ку-у фигыленең кабатлаулы дәрәҗәсе куала- ~ чув. хăвала-, алт., кырг. қубала- киң таралган. К. ш. ук к. Қаула-у . Будагов II: 97; Räsänen: 275; ЭСТЯ VI: 9–10; Федотов II: 315–316.

Дерив.: куыл-у, куыш-у, кудыр-у.