КУРҖЫН, себ. (Тумашева 1992: 110, 135) курцын, күрцĕн «переметная сума; саквояж» ~ башк. қурйын, кырг. қорҗун, уйг. хорҗун һ.б. фар. курҗин ~ көрд. хöрҗ id. Рус. диал. курджун, курджул тур. к. Аникин: 327 (чыгышы – этимологиясе ачык түгел ди).