КУҢГЫЛДАК, себ. (Тумашева 1992: 140) қыңгылдак «облезлый (о животных)» ~ башк. (БТДҺ: 204) қуңалтай, қуңғылтақ, қуңқылтақ, кырг. қоңултақ, каз. қоңылтақ «оексыз (киелә торган)», қуңылты «ялангач» → қуңалты айақ > куңалтайак ~ каз. қоңылтайақ, үзб. (ЎХШЛ: 163) қоңголтайақ «ояксыз киелә торган». Бу сүзләрнең фигыль нигезе (башк.) қуна-у < куңга-у «йоны коелу» булса кирәк. Чаг. Калтакай.