КУНЧЫК, кунцык (Ф. Хөсни) «собачка; пёс, пёсик» ← бор. тат. (?) кун «эт» сүзеннән, бу сүз һинд-евр. *keuon, *kuon «эт, бүре» сүзен хәтерләтә һәм тохар. (к. Kluge: 427) ku, kun «эт» сүзеннән килсә кирәк. Миш. сөйләшләрендә очрый торган бу сүз бүтән төрки телләрдә юк шикелле. Чаг. Канчык.