КУН-У «сесть с лёта (о птицах); оседать; провести ночь (по дальней дороге)» < гом. төрки қон- (тув. як. хон-) id. чыгт., госм., кр.-тат. қо- «кую; куеп китү» (> чув. ху-, хыв- «кую, салу») фигыленең кайт. юн., М. Рясянен буенча (Räsänen 1969: 273), куй-у сүзе белән тамырдаш. К. төр. қон- «әйберләреңне урнаштыру». Будагов II: 94–96; ЭСТЯ VI: 55–56.

Кун-у сүзеннән бик күп яңа нигезләр ясалган, к. Кунак, Кунача, ш. ук гом. төрки характердагы Кунык, Куныш, тат. теленең үзендә ясалган кундыр-у (сугу), кунмалы һ.б., диал. кунылгы «кырда төн уздыру урыны (олаучылар телендә)». Куналгы исә икенче сүз.