КУЕ II[қуй ы̌], қуи иск., кит. (в словах куеда, куедагы ) «низ; то, что (следует) внизу, ниже, нижеследующий» < чыгт. (Будагов II: 100) қойы, қойу, қоян «түбән төш, ас; түбәнге, түбәнгә» (Будагов күп мисаллар китерә һәм тат. «Кыйссас-үл-әнбия» телен «башкортча» ди). Сүзнең тамырлары тур. к. Койты.

Дерив.: қуичылык «түбәнчелек, буйсыну», қуи салмак «түбәнәйтү, кимсетү». Қуи һәм аның дериватлары каз., үзб., уйг. һ.б. төрки телләрдә ешрак, киңрәк кулланыла.