КУЕ I[қуй ы̌] «густой; частый (о растительности, о лесе); мутный (о воде)» < гом. кыпч. қойы, қойу < уйг., алт. қойуғ һ.б. id. > төр. goyu, як. хойуу id. (барча төрки телләрдә, к. ЭСТЯ VI: 32–33) ← (к.-калп.) қойы- < қойу- «куе булу, куеру» фигыленнән; ул фигыль исә *қой исеменнән ясалган шикелле.

Куйы бик продуктив нигез: куелык; куер-у һ.б. К. Куерык.