КУГЫН «гонец, вестник; погоня; изгнание массой», диал. «моль (транспортировка брёвен самоходом по малым рекам под наблюдением погонщиков)» < гом. кыпч. қуғын, қуғун, кырг. қууғун, ком. қувун, төр. koğun һ.б. «күпләп куалау; куыла торган масса» (һәр телдә диярлек диффуз мәгънәле). Ку-у сүзеннән, әлбәттә.

Дерив.: кугынчы. Чаг. төр. koğuncı «куалаучы».