КУАТ «сила; радость» ~ башк. (БТДҺ: 217) қыуат, алт. қубат, алт. диал. қоот «шатлык, кәеф» – куан-у (к.) белән тамырдаш булса кирәк. Куәт (к.) сүзеннән булуы бик шикле. Ләкин М. Федотов (II: 316–318) хăват «көч-куәт» сүзенең куәт белән бердәйлеген алга сөрә.