КӨЯЗ [көйәз] «щеголеватый, франтоватый и манерный в своём поведении», себ. (ЗДС: 323) көйәс «праздничный» ~ нуг., каз. күйэз, кырг. диал. күйöз id. Бу сүзнең миш.-угыз линиясе (-й урынына -w) ешрак очрый: тат. диал. (ТТДС II: 203) күwәз, кеwәз «көяз» ~ уйг. диал. күбәс, кәвәз, кәбәз, куман. kövezlü, бор. төрки (ДТС: 304, 330) küväz, keviz «горур, үз-үзенә ышанган; көяз» ~ каз. диал. (Аманжолов: 386) күәр, калм. köör, яз. монг. köger «тәкәббер» һ.б. Räsänen 1969: 244. К. ш. ук Күән-ү.

Дерив.: көязлек; көязлән-ү.