КӨЧӘН-Ү «напрягаться, тужиться» < гом. кыпч. күчэн- (закончалыклы фонетик вариантлары белән) id. ← қүчэ- «көч куллану». Чаг. каз. (ҚТДС: 176) күшең < күчең «көчле».

Дерив.: көчәнеш, диал. (ТТДС II: 202) көчәндек, көчәнке.