КӨЧ «сила», (ДС I: 116–117) «трудно, трудность» < гом. кыпч. күч (> башк. көс, нуг., каз., к.-калп. күш), угыз. гүч, төркм. гүйч id. ~ яз. монг. küčin, küčün «көч-куәт, хезмәт»; к. ш. ук эвенк. һ.б. тунг. куси-, куǯi-, кути- «сугышу» – бу сүзләрне Г. Рамстедт (1957: 12) тунг. гутин ~ монг. гучин «утыз» сүзе белән чагыштыра: бор. төрки-монг. кабиләләрендә сугышчылар утызлы төркемнәргә бүленгән булган. Будагов II: 145–146; ЭСТЯ III: 96–98.

Дерив.: көчле, көчсез; көчәй-ү ( → көчәеш-ү, көчәйт-ү); көчлек; к. Көчән-ү ( ← *көчә-ү ?); Көчергән-ү.