КӨТҮ[көтөw] «стадо; пастьба» > чув. кĕтү, мар. күтү, күтö, кытö, удм. диал. кыту, удм. кутьы id. < гом. кыпч. күтү (куман. kütöv, кырг. күтүү) id. Көтүче (> мар. күтүчö, удм. кутычи, чув. кетүç) сүзе дә гом. кыпч. характерга ия (к. ш. ук алт. күдүчи «көтүче»). Көтүлек (> удм. кутьылык һ.б.) тат.-башк. даирәсендә килеп чыккан булса кирәк. К. Көт-ү.