КӨТЕК[көтөк] «куцый, слишком короткий; недостаточный» ~ чув. кĕтĕк, мар. (Иванов, Тужаров: 105; Саваткова: 74) көтөк, кĕтĕк, күчык id. ~ каз., төркм. күтек, аз. кöзәк, төр. kütük, güdük id. Чаг. як. кöтöк «арык, ябык». Чаг. рус. куцый, серб. кусов «койрыгы киселгән (эт)». Федотов I: 289; ЭСТЯ V: 154 (төр., аз. күт, күд «кыска һәм тупа» сүзе белән чагыштырыла).