КӨРЧЕК[көрчөк], (ЗДС: 300–301) керчек «финиш, тупик; кол, камень, яма и т.п., обозначающая конец маршрута, дистанции и т.п.» ~ башк. көрсөк id. < яз. монг. kürcük «чик, көрчек» ← kür-, kürčü- «барып җитү» (к. Поппе 1941: 81–134). Ком. күрчүк «нигез; нигез ташы» сүзе дә шуннан булса кирәк.