КӨРҖӘ(таз көрҗә) «шельмец, хитрец» << бор. монг. körǯü id. ← kör- «тулгану; боргалану»; к. ш. ук тув. хöрҗү- «гаебен танып, хәйләләп котылу», хöрле- «хәйләләү».

Дерив.: (ТТДС II: 202) көҗәлә-ү < көрҗәлә-ү «юмалау».