КӨН II: ил-көн «население» ~ уйг., хак. диал. һ.б. (Радлов II: 1435) әл-күн «халык; җәмәга; авыл»: әл «ил», күн «халык», кыпчак-куманнарның үзатамасы – шуннан венг., рус. кун «кыпчак-куман»; к. ш. ук бор. төрки kün-qadaš «кавем-кардәш», el-kün «халык, кешеләр» («Кутадгу билик»тә һәм «Угызнамә»дә), к. ДТС: 321. Димәк, бор. төрки kün «халык, кавем, җәмәга» мәгъ. сүз булган (к. Гумилёв. Древние тюрки: 60). Аерым кун ~ күн төрки кавеме тур. Velidi: 144–146, 156–160 һ.б.