КӨЛЧӘ «лепёшка (тонкая)» > чув. кĕлче (көлҗэ), удм. колжо < гом. кыпч., төркм. күлчэ (> нуг., каз., к.-калп. күлше), уйг. күлчә, кырг. күлчö, үзб. кулча, күлчә > калм. kültsü id. Бу сүз «көлдә пешерелгән тәбикмәк» дип аңлатыла, ләкин бу – халык этимологиясе булса кирәк, чөнки тат. диал. (ТТДС I: 274) көләчә, башк. көләсә варианты һәм кырг. күл азык «юл азыгы» бар. Рамстедт рус. кулич сүзен дә шуннан чыгара (Ramstedt 1935). ЭСТЯ VI: 140–141.