КӨЛ-Ү «смеяться» ~ чув. кул- < кол- < гом. төрки (Будагов II: 161), бор. төрки (ДТС: 325) kül > угыз. гүл- id., күлэ- id. варианты да бар (ЭСТЯ III: 98–100). К. Көләмәч, Көләч, Көлемсәр. Чув. кул- < кол- гом. фонетик закончалыкларга буйсынмый торган сәер яңгыраш. Федотов I: 305.

Дерив.: көлен-ү «көлкегә калдырылу»; көлеш-ү; көлдер-ү, көлдергеч; көлке (бу үзе продуктив нигез) һ.б., к. Будагов II: 161; ЗДС: 325–326.