КӨЛӘЧ «с лучезарным лицом, весело улыбающийся» < диал. (ДС I: 115) көләгәч, (Тумашева 1992: 101) көләгәц, кр.-тат. күлегеч id. – бор. төрки сүз, к. як. (Пекарский II: 1289) күлүгäс id. – күлә- «көлеп тору» фигыленнән. К. Көл-ү.