КӨЙРӘ-Ү I, диал. көйөрә-ү «тлеть», (ДС I: 114; Тумашева 1992: 101) «разрушаться от пребывания в жаре»; «поджариваться». Төрки телләрдә күйрэ- татарчадагы мәгъ. сирәк очрый һәм гомумән күп телләрдә юк, булганда да икенчерәк мәгъ., к. себ. (Радлов II: 1413) күйрэ- «картаеп мәлҗерәү», кырг. күйрö- «җимерелү, кыйралу», нуг. күйревиш (< күйрэwич) «вак куак, чытыр».

Көйрә- < көй-рә- < кöгрэ- (як.) -ра//-рә компоненты ярдәмендә бор. kög- «көю» фигыленнән ясалган (чаг. аз- > асра-, җәй- > җәйрә-, кый- > кыйра- һ.б.), к. аз. (Радлов II: 1524) күврә- «картаеп какшау» ~ чув. каврай- «көйрәү, җимерелү, таркалу».

Дерив.: көйрәл-ү, көйрәт-ү ; үзенчәлекле дериваты – диал. көйрәк «бераз көйдерелгән (камыр ашы һ.б.)», к. ДС I: 114; Тумашева 1992: 101. К. Көй-ү. ЭСТЯ III: 7.