КОШ «птица», тар. «ловчая птица, сокол» < тат. диал. (м.-кар.) қŏғŏш ~ гом. төрки қуш (> каз. қŏс-, нуг., каз. қус, хак. хус), қууш id. < қуғуш ~ иске уйг. («Угызнамә»дә) қуғаш; бу сүз алт. ку, куу < бор. төрки quγu «аккош» (ДТС: 464) сүзе белән баглы. Кайбер төрки телләрдә (чув., як.) кŏш < куш сүзе (һәрхәлдә төп мәгъ.) юк һәм бу факт қуш сүзенең чагыштырмача соңрак таралганлыгын күрсәтә. Будагов II: 81–82; Радлов II: 1022; ЭСТЯ VI: 180–181 (мәгълүматлыгы тулы түгел).

Дерив.: кошчы (~ бор. төрки кушчи, кушчы «ау кошы белгече» (рус. «сокольничий» мәгъ. дә бар»); кошчылык.