КОЧА (әстр., ЗДС: 418) «кучкар, сарык тәкәсе» < калм. хуца id. ~ алт. қуча, яз. монг. qučan id. һ.б. «кучкар». Барча себ. төрки, монг., тунг. телләрендә, барча себ. рус сөйләшләрендә очрый, к. Аникин: 174, 308, 338, 630 (бик күп әдәбият). К. Кучкар.

Әйтергә кирәк, бу кŏча Себер якларындагы қоча белән бер изолиния тәшкил итми (гом. төрки о белән әйтелә).