КОТЫЛ[қŏтŏл] (ТТДС II: 176–177) «рожок, кривой стручок», қотылчық (ДС III: 88) «высокий небольшой круглый сосуд». Бу сүзне котый  (к.) сүзенең варианты дип исәпләп, «Татар теленең зур диалектологик сүзлеге»нә кертмәгәннәр. Ләкин фонетик җәһәттән монда уйланырга урын бар.