КОРАЛ «оружие» > удм., мар. корал, курал, кÿрал (Алатырев 1976: 27) ~ чув. хăрал, кăрал < гом. кыпч., үзб., уйг. қурал, төркм. ғурал id. Ком., нуг. телләрендә «музыкаль инструмент», иске тат. (Будагов II: 47) қурал «дирбия, тирге һ.б.», кар., кр.-тат., төр. диал. kuran «корал», төр. kural «кагыйдә; тәртип». Күп кенә төрки телләрдә бу сүз юк. Қурал сүзенең ике мәгъ. ике чыганак тамырдан: 1) бор. қорға-у < қурға-у «саклау, курчалау», 2) қор-у < қур- «кору, төзү, тезү, төзеклеккә китерү». Будагов II: 73; Räsänen 1969: 302; Федотов I: 257; ЭСТЯ VI: 158–159. К. Курга-у.

Дерив.: кораллы, коралсыз; кораллан-у.