КОМАР «азартная игра; страсть (в игре, в деятельности)» ~ гом. мөселман төрки қумар, кр.-тат. хумар, үзб., таҗ. химар, қимар, гар. қумар, қимар id. Чаг. ш. ук чув. хăмар «ачу, ярсыну». Zenker: 708; Räsänen 1969: 300 һ.б. Дерив.: комарлы (уен); комарлан-у. |