КОМАГАЙ I«жадный до денег, взяточник; ненасытный» ~ каз. қомағай «убыр» < монг., бур. хомхой, хумхай «кышын үлгән эт өрәге» (к. Хангалов II: 127), «комагай; ялагай». Комсыз сүзе белән бер тамырдан.