КОЛГА «шест, жердь» > мар. қулга, удм. кулго id., башк. қолға «колга», (Авижанская: 21) «каба». Диал. қолға (к. Колгалан-у ) «сабакча, чем» белән бердәйлеге бик шикле. Будагов II: 91.

Қолга сүзенә охшаш сүзләр слав. (к. бор. рус. халуга «читән, киртә, чыбык») һәм фин-угор (к. фин. kolkka «колга») телләрендә бар.

Дерив.: колгалы, колгасыз, колгалык.