КОЛА-У II«падать (с лошади), свалиться» (Арсланов 1988: 83), «тянуться за чем-либо» (Тумашева 1992: 127) ~ нуг., кр.-тат., каз., к.-калп., кырг., чыгт. қула- «тәгәрәп төшү», алт. «нәрсәнең дә булса өстеннән сикерү» ~ монг. ғула- «авып төшү». ЗДСта себ. қолау ның «үрелү, тартылу» мәгъ. күрсәтелә, шундый ук мәгъ. чыгт. (Будагов II: 90) қуламақ сүзендә дә бар. Ихтимал, бу фигыль қу-ла- дип таркатыладыр (к. Ку «бушлык»). Räsänen 1969: 298; ЭСТЯ VI: 122–123.

Дерив.: колат-у «бәреп төшерү», башк. телендә актив кулланыла; диал. колаткы «текә, биек ярлау», «текә борылыш».