КОЛА-У I, қол-у диал. (м.-кар.), иск. «просить девушку в жёны для сына, младшего брата и т.п.», «просить у начальства повышение» ~ чыгт. (Будагов II: 92) қула-, кул- «үтенү, гафу үтенү, рөхсәт сорау; кәләш сорату һ.б.ш.», кар., куман., уйг. һ.б. қōл- «сорау, үтенү», бор. төрки qoldačι (> венг. koldus) «хәерче, теләнче». Räsänen 1969: 277. К. Колыш.

Себ. (ЗДС: 411) қоллоқ «үзеңә эшләүчеләрдән үтенү, әйбәтрәк эшләргә өндәү», асылда қолулық тыр. Чаг. ш. ук Колау II.