КОЛАН «кулан, степная дикая лошадь (вернее – осёл, онагр)» < гом. төрки қулан, монг. кулан, хулан id. – кола (к.) сүзе белән баглы. Räsänen 1969: 298; ЭСТЯ VI: 127–128. Рус. диал. хулан «колан» тур. Аникин: 626.

Кулан сүзе күп күрше телләргә үтеп кергән.