КОЛАКАЙ (ТТДС I: 201; БТДҺ: 197) «глухой» ~ гом. кыпч. қулақай < монг. *қулақгуй «колаксыз» сүзеннән; мар. клукой, кулукой, кулакай, удм. кылакай сүзләрендә рус. глухой сүзенең контаминацион тәэсире сизелә.